ตื่นมาแต่เช้าเลยวันนี้ ผมตื่นเช้าเป็นเรื่องปกติของชีวิตไปแล้วครับ ขนาดวันไหนไม่มีงานรถกระบะขนของให้วิ่ง ก็ยังจะตื่นเช้า ตื่นมาแล้วก็นอนต่อไม่ได้อีกครับ วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ตื่นเช้าขึ้นมานั่งรองานรถกระบะขนของย้ายหออีกตามเคยครับ ถึงจะบอกว่าเป็นหยุดยาว แต่ทีมรถกระบะขนของของเราก็ไม่หยุดครับ ช่วงก่อนที่จะมีหยุดยาวงานมันก็เข้ามาเรื่อยๆ แต่พอเป็นหยุดยาวงานมันไม่เข้ามาเลยครับ เป็นอะไรที่น่าแปลกใจมากเลยครับว่าคนหายไปไหนกันหมด
หวังว่าจะผ่านอะไรแบบนี้ไปไวๆนะครับ พูดถึงวันหยุดเคยวิ่งได้มากที่สุดถึง 5 งานเลยนะครับ แต่ว่าต้องจัดคิวงานให้ดีเลยนะครับ แต่ละสถานที่ต้องอยู่ใกล้ๆกันพอสมควรครับ อย่างเมื่อก่อน งานแรกของเราเริ่มที่ใกล้บ้านของทีมเรามากครับ ลูกค้านัด 8.30 น. เราเข้าไปรับของตอน 8 โมงตรง ซึ่งมันก็สามารถขนย้ายได้เลยครับ แล้วอีกอย่างวันนั้นถึงแม้ว่าจะมีงานใหญ่ก็จริงครับ ของเยอะด้วยครับ แค่ไม่มีงานไหนต้องเสียเวลาได้ในการถอดประกอบเลยมันก็เลยใช้เวลาอยู่ที่งานนั้นๆไม่นานเท่าไหร่ครับ อย่างที่บอกว่าของเยอะครับแต่มันมีแต่ของทีมเราสามารถเดินเข้าไปได้เลยครับ จอดรถหน้าบ้านได้เลย งานแรกใช้เวลากันไปไม่นานเท่าไหร่ครับ แล้วงานคิวที่ 2 ก็เป็นใจให้ทีมเราอย่างมากเนื่องจากว่าลูกค้าให้เราเข้ไปขนย้ายก่อนเวลาได้ครับ มันเป็นโซฟาขนาดใหญ่ๆ 1 ตัวครับ ลูกค้าเขาจะขนย้ายจากบ้านไปที่ออฟฟิศของลูกค้าครับ ลูกค้าเขาเปิดสำนักงานเล็กๆเป็นของตัวเองครับ แล้วห้องรับรองมันยังขาดพวกโซฟาไว้ให้ลูกค้านั่งรอครับ ก็เลยให้ทีมเราเข้าไปยกที่บ้านแล้วก็เอาไว้ที่สำนักงาน หลังจากนั้นความโชคดีมันก็เข้าข้าง เพราะผมได้งานที่หลุดมาจากเจ้าอื่นครับ คือเรื่องมันอยู่ว่าลูกค้าเข้าจองคิวงานของเจ้าอื่นไว้ครับ แต่ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไรเจ้านั้นก็ไม่มาทำให้ครับ ก็ฟังจากเสียงตอนที่ลูกค้าเล่าก็ดูไม่พอใจเป็นอย่างมากครับ จากน้ำเสียงก็ดูโกธรจัดเลยละครับ
มันก็ไม่มีของอะไรมากมายนะครับ อีกอย่างจุดปลายทางมันอยู่ใกล้ๆกับงานรถกระบะขนของคิวต่อไปของผมพอดีเลย ถึงจะเสี่ยงกับอารมณ์ของลูกค้าหน่อยครับ แต่มันก็น่าจะคุ้มค่าครับ ซึ่งมันก็คุ้มจริงๆครับของไม่ได้มีอะไรเลยครับ พวกเสื้อผ้า ของใช้เล็กๆน้อยๆ ทีมใช้เวลากับงานนี้น้อยมากครับ ขั้นตอนไม่ยากเจอหน้าลูกค้ากล่าวคำทักทาย ขนของทั้งหมดขึ้นรถในเวลา 15 นาที ห้องลูกค้าอยู่ชั้น 1 หน้าประตูทางเข้าตึกเลย มาไวดุลพายุโหม เผลอเจ้าของตึกยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าทีมเอารถเข้ามารับของไปแล้ว ยามยังงงเลยครับว่าทำไมมันเร็วอะไรขนาดนี้ เอาของไปส่งลูกค้าที่คอนโดปลายทาง ก็เกือบจะได้เวลางานรถกระบะขนของคิวต่อไปแล้วครับ แต่มันก็ห่างจากจุดเดิมไปประมาณ 3 กิโลเมตรได้ ใช้เวลาไม่นานทีมเราก็ไปถึงงานคิวที่ 4 ของวัน งานนี้เดินไกลครับ แต่ว่าของมันแค่ 1 ชิ้นคือตู้เย็นขนาดใหญ่มาก 1 ตู้ พอดีลูกค้าเขาจะไปอยู่ต่างประเทศหลายปีครับ เฟอร์นิเจอร์หลายอย่างขายให้คนในคอนโดไปหมดแล้วครับก็ยังเหลือแค่ตู้เย็นเท่านั้นครับทีมันไม่ใครเอาครับ ลูกค้าก็เลยต้องขนไปไว้ที่บ้านของคุณแม่ครับ ความยากของงานนี้มีอยู่อย่างเดียวครับ คือทีมรถกระบะขนของต้องใช้รถเข็นมาได้แค่หน้าลิฟต์ครับ ด้วยความที่มันเป็นตึกพื้นคอนข้างน้อยครับ ลิฟต์มันต้องลงไปที่ชั้นใต้ดินครับ แล้วจากชั้นใต้มันต้องเดินขึ้นทางลาดซึ่งมันชันมากครับ ทีมกลัวว่ารถเข็นมันลากตู้เย็นใหญ่ขนาดนั้นไม่ได้ครับ เราก็เลยต้องยกเดินขึ้นทางลาดหนักเอาเรื่องเลยครับ แต่จุดนั้นทีมเราก็ผ่านมันมาได้ด้วยดีครับ ไปส่งตู้เย็นที่บ้านลูกค้า กว่าจะไปถึงตรงนั้นมันก็เป็นเวลาที่เย็นมากแล้วครับ ผมก็กะว่าถ้ามีงานอะไรเข้ามาอีกก็จะไม่รับแล้วครับ เพราะถึงบ้านก็คงจะมืดแล้วครับ แต่สุดท้ายก็ไปรับงานมากอีกตัวครับ พอดีว่ามันเป็นทางผ่านกลับบ้านของผมพอดีเลย อาจจะไม่ใช่เส้นทางกลับจริงๆแต่มันก็ไม่ได้อ้อมออกไปไกลครับ ผมก็เลยรับงานตัวนั้นไว้เป็นการย้ายห้องนี่ละครับ แต่ของใหญ่ๆไม่มีเลย
